«فرات، موج می‌زند. دیگر چیزی به پایان نمانده است. یک دشت، تنهایی، حسین و زینب را احاطه کرده است. فقط مانده عباس. عباس ابن علی برمی‌خیزد. مشک را برمی‌دارد و سوار بر اسب، می‌تازد به سوی فرات. صدای کودکان در گوشش تکرار می‌شود: عمو، آب …» آنچه می‌شنوید، شعری از «عباس احمدی» و برداشتی آزاد […]

«از لحظه ورود کاروان به کربلا، رقیه لحظه‌ای چشم از پدر برنمی‌دارد. تا از او دور می‌شود، بی‌تابی می‌کند و بهانه می‌گیرد. یکی از سپاهیان یزید می‌گوید: میان دو لشکر ایستاده بودم. دیدم کودکی از حرم حسین آمد و خود را به او رساند. گفت: به من نگاه کن! تشنه‌ام. حسین گفت: دخترم، خدا تو […]